Հայ ազգային միասնության համերաշխութեան գիտակցութեան ներդաշնակության ոգիին հարուած՝ արթակոնիզմի հաղթանակի եւս մեկ փուլ
Հայ դեմոկրատական ձախերից մի ընկեր ինձ հետ վիճեց մի քանի իրարայաջորդ իրար նման նախադասություններով՝ որոնք կրում էին նույն փաստարկների և տրամաբանության կրկնվող օրինաչափությունը՝ որ ես հարցազրույց էի ունեցել հյուրի հետ՝ որուն վերջերս որոշել էր պիտակավորել որպես հակասական և բացասական գործիչ Հայաստանի քաղաքական սպեկտրի դաշտի մեջ: հաջորդ չորս նախադասությունները նորություն չունեին նրա սկզբնական առաջին նախադասութունից՝ հինգերորդը ես ձանձրացա՝ բայց չուզեցի դժգոհություն հայտնել՝ կիսահումորով ընդհատեցի նրա կրկնությունը։ "վերջապես ինձ ստացուեց միացյալ մոտեցմամբ ձեզ համատեղել Ասգային Ժողովրդավարական Բեւեռի համակիրների հետ՝ այս կուսակցության շատ համակիրներ նույն ինտենսիվությամբ ինձ մեղադրում էին այս պարոնին հյուրընկալելու համար"
Այս հյուրին հյուրընկալելն ինձ համար խորը և հատուկ խորհրդանշական արժեք ուներ՝ ես համարեցի՝ որ մեր հարաբերությունն առանձնահատուկ դարձրեց այն փաստը՝ որ նա համարվում էր հակասական կերպար այն քաղաքական ուժի համար՝ որը գործնականում համարվում է իմ քաղաքական և բլոգային ներկայության ողնաշարը՝ նրանք մարզում են ինձ՝ յստակ է՝ հիմ հետեվորդների ողնաշարը Հայ Ազգային Ժողովրդավարական Բեւեռի համակիրներն են՝ այս ուժը որդգրել ու մարզել է ինձ՝ նույնիսկ այդպես էլ ԱԺԲ-ի հետ լարված պատմություն ունեցող հյուրի ընդունելը նշանակում էր՝ որ ներկայացնում եմ տաբուներն ու ավանդականը կոտրելու նոր նմուշ և փորձում ձեռք մեկնել՝ անտեսելով քաղաքական տարաձայնությունները ոչ միայն այս հյուրի և ազգային շարժման միջև՝ այլև իմ սեփական տարակարծութիւնը՝ քանի որ ես այս հյուրի հետ լիովին համաձայն եմ արտաքին քաղաքականության հարցում։ ՝ քանի որ նա՝ ինչպես և ես՝ ինկզինքը արևմտամետ է հռչակում՝ սակայն նրա մտերիմ հարաբերությունները ներկայիս իշխանության հետ՝ մինչդեռ իշխողներին հանդեպ իմ ուժեղ ընդդիմությունը մեզ դրել է ներքին քաղաքականության հարցում մես հակադիր դիրքերու։
Բայց՝ այնուամենայնիվ՝ ես միշտ պնդել եմ պահպանել այս հարաբերությունները՝ հստակ հաստատակամորեն խուսափելով այս հյուրին նբախագահած կուսակցության վրա հարձակումներից՝ ես միշտ բացառել եմ նրան և իր կուսակցությանը - զերծ պահելով ցանկացած քննադատությունից՝ երբեք չնշելով նրանց անունը որեւէ քննադատության ընթացքին։
Ողջ պատմության ընթացքում և ամբողջ աշխարհում՝ մեջտեղում և կենտրոնում լինելը ամենադժվարն է՝ դա մարտահրավեր է՝ "Բազէ" ծայրահեղական լինելը ամենուրեք միշտ ավելի ժողովրդականութիւն վայելող և գրավիչ գործոն է՝ այն ձեռք է բերում ձեզ ավելի մեծ ժողովրդականություն՝ աջակիցների բազայի համար դուք համաձայնություն եք ստանում ՝ դու գոհացնում ես նրանց՝ հավատարիմ և անկեղծ ես ընկալվում՝ լինելով մեջտեղում է՝ կարող է քեզ կասկածի ենթարկել քո միջավայրում՝ որոշ կողմնակիցների համար համարվում ես կեղծ՝ պատեհապաշտ՝ անկայուն՝ անորոշ՝ հակասական՝ երբեմն նույնիսկ ոչ վստահելի - ապագայ դավաճանութեանմ թեկնածու՝ երկու թելի վրայ խաղացող - լառախաղաց անվճռակամ -մինչդեռ մյուս կողմում՝ ովքեր համաձայն չեն ձեզ հետ կարող ես դիտուել որպես կեղծավոր - խաբեբա՝ խորամանկ՝ մանևրող - դավադիր - թակարդ լարող
Այս ամենը հաշվի առնելով՝ ես հպարտ էի և գոհունակություն զգացի՝ որ ներկայացրի նոր օրինակ եւ նմուշ՝ մեկի՝ ով փորձում է հավասարակշռություն պահպանել՝ լինել արդար - առարկայական և օբյեկտիվ՝ նոր սցենար ներկայացնելով Հայաստանի Հանրապետության քաղաքական մթնոլորտի և սպեկտրի/դաշտի դասական/սովորականից դուրս՝ չնայած արևմտահայ լինելուս՝ ով ընդամենը 7 տարի է՝ ինչ այստեղ է՝ և հանրապետության ներսում շատերի համար նրանք դժկամություն և դժգոհություն են հայտնում՝ որ այսքան տասնամյակ երկրից դուրս ապրող մեկը - նորեկ մը "զավթում" է Տեղի հայ քաղաքական դաշտը՝ ով խառնվում է այս գործերին՝ դրսից եկած - նորեկ - "չի պատկանող" - ousider - "Աուդսայտըր - նորամուտ - արտերկրեցի"
Խորապես ցավում և հիասթափված եմ սա ասելու համար - Հանրապետության քաղաքական մթնոլորտն ու միջավայրն այնքան ապականված է՝ սա է տգեղ ճշմարտությունը՝ այն պահից՝ երբ 2011 թվականին այցելեցի Հայաստան՝ զգացի նախկին կառավարիչների և ժողովրդի միջև այս հսկայական անջրպետը՝ սոցիալական։ Տնտեսական անջրպետը մեծ էր և մնում է առանձնաշնորհ մեծամասնության՝ եւ փոքրամասնության և գրեթե բացակայող միջին խավի և ցածր խավերի միջև՝ որոնք լի են զրկանքներով։
2018 թվականից հետո՝ երբ "թավշյա հեղափոխությունը" հանգեցրեց Քաղաքացիական պայմանագրին իշխանությանը ղեկին՝ «ներդաշնակության և սիրո դարաշրջանի» խոստումները շուտով հօդս ցնդեցին բաժանման և դասակարգերու պիտակավորման ժամանումով՝ որը շուտով գերիշխող դարձավ «Սպիտակ մեսիա/փրկիչների» և բոլորի մնացեալ որպես « մութ - Սեւ խավարի և նախկին օրերի ուժերը» բաժանումով՝ դեմագոգիայի՝ մանիպուլյացիայի և պոպուլիստական մարտավարության որդեգրումը ստեղծեց անհանդուրժողականության՝ այլամերժութեան - հակադրության մթնոլորտ՝ երկխոսության բացակայության՝ ծայրահեղականության՝ այլ կարծիքից հրաժարվելու եւ մերժելու պատ՝ փչացրեց Ազգային միասնության եւ համերաշխւթեան ոգին:
Նույնիսկ Լիբանանում և քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ լիբանանցիները՝ ովքեր պատերազմ էին մղում լիբանանյան ինքնությունը սահմանելու համար՝ և նույնիսկ երբ թնդանոթները բարձր որոտում էին ՝ և բարիկադները երկիրը բաժանում էին մարտնչող խմբերի միջև՝ միշտ նուազագույն կապի ուղիները պահմանվում էին՝ այդ ուղիները՝ այսպես հաճախ հակասում եւ պայկարում էին թնդանոթների բարձր աղմուկին դեմ և մերթ ենդ մերթ կարողանում էր ուղիներ գտնել նրանց լռեցնելու բանականության ձայնին - միշտ հաղորդակցութեան ալիքներ պահպանվու էին եւ միջնորդում - ընդհանուր շահերի միջին լուծումների նուազագույն հարցեր լուծելու - սա անպայման բարոյական դրդապաչհառներով չեր պահպանվում պատերազմի իշխանների կողմէ - այլ իրապաշտութեան - ատեններ մղուելով կենսական կարիքի մոթիվներէ/դրդումներէ:
Երբ գալիս էի Հայաստան՝ ես համոզուած էի՝ որ երբեք ականատես չեմ լինի ազգային ինքնության սահմանման նման ճգնաժամի - լիովին ենթադրում էի՝ որ այդ հարցը որոշվել և վճռուել է՝ ես գալիս եմ Հայերիս երկիր՝ Հայաստանի Հայկական Հանրապետություն։
Բայց ի՜նչ ցնցում ՝ Հայաստանում ոչ ոք այս դերը չի խաղում՝ չկա հաղորդակցման ուղիներ՝ կան միայն մեղադրանքների ու ամբաստանութիւների ապարդյուն փոխանակումներ՝ իսկ իշխանությանը հակադրվող ցանկացած կարծիք - վճիռը անմիջապես կայացվում է։ «Վերջ - Դուք թալանչի եք։ Նախկին՝ նախկին հին խմբակից՝ մեղավոր»՝ և ոչ ոք չի հետաքրքրում պատմության ձեր կողմը լսել
Մի քանի օր առաջ ես ստացա մի շատ տարօրինակ՝ ապշեցուցիչ զարմանալի անսպասելի հաղորդագրություն հենց այն կողմից՝ որ ես այդքան մեղադրուել եմ բարեկամական դրական կապեր պահպանելու համար՝ կարծում եմ՝ որ ես միշտ եղել եմ պարզ - յստակ և անկեղծ՝ թափանցիկ և ակնհայտ իմ դաշինքների և կողմնորոշումների՝ բայց ես միշտ հոգացել եմ՝ որ այս ալիքը մնա բաց։ «Ձեզ հետ բոլոր կապերը խզված են՝ մենք նույնիսկ ֆեյսբուքյան ընկերներ չենք կարող լինել՝ դուք բառափանում եք Հակաիշխանական Ազգային Ժողովրդավարական բեւեռին և Հայ Յեղափոխական Դաշնակցությանը՝ որպես այդպիսին՝ մենք այլևս չենք կարող շփվել»
Բայց բուն հարցումը - ինչու հիմա - ինչ է փոխուել - ես երբեք իմ կեցուածքները յստակ չէին - Բեւեռի հետ սերտ կապերս երբեք թաքցրել ե՞մ - կամ երբեք այդ կապերը արգելք հանդիսացել եմ - որ այս կողմին հետ դրական անկեղծ հարաբերութիւններ հաստատեմ - հիմնուած փոխադարձ հարգանքի վրայ -կամ երբեք պատ ճառ հանդիսացել ե՞ն - որ այս կողմին վրայ եւ հակագարոզչութիւն տանիմ - արդեո՞ք զլացել եմ բոլոր կողմերուն տեսակետները փոխանցել
Ես այնքան յուսախաբ էի՝ որը հիմնված էր ոչ թե անձնական էգոյի վրա՝ այլ այն պատճառով՝ որ ներդաշնակության ազգային ոգին՝ որը ես հավատում էի՝ որ մենք պահպանել ենք կապերը առաջ մղելու նպատակավ՝ հենց այդ ազգային ոգին հարված ստացավ՝ այլ ոչ թե ես - եւ անգամ մը եւս անհանդուրժողականութեան ավանդույդը -այլամերժութեան եւ անդակոնիզմի ոգին հաղթահարեց
English Version Can be found here
Armenian National unity, harmony spirit was stabbed, and antagonism won another round
